شکل خشک،سلسله مراتبی و بوروکراتیک مدیریت دولتی که در بیشتر سالهای قرن بیستم حاکم بود، در حال تبدیل به نوعی مدیریت دولتی منعطف و مبتنی بر بازار است. این تغییرات، یک تجدیدنظر ساده نیست؛ بلکه تحولی همه جانبه در رابطه میان دولت و شهروندان است. بدون شک، علت اصلی این تغییرات، ناکارآمدی شبه پارادایم سنتی اداره عمومی است و بر مدیریت دولتی نوین، منافعی مترتب است که عمده ترین آنها، بهبود کارایی است. ویژگی مهم شبه پارادایم مدیریت دولتی نوین، جلب مشارکت مردم در انجام دادن امور و سپردن کارها به دست آنان است. ساختار و تشکیلات گسترده دولتی نمی تواند به بهره وری بالایی دست یابد؛ مگر آنکه بخش های عملیاتی و اجرایی را به دست شهروندان بسپارد و تنها نظرها و سیاستگذاری را از آن خود بداند.